O Santuario da Virxe Peregrina, no que se venera á nosa Señora a Virxe Peregrina, é un dos edificios máis representativos da cidade de Pontevedra. Construído no século XVIII, a súa planta recorda a forma dunha concha de vieira, símbolo universal da peregrinación a Santiago.
Construída a partir de 1778, é unha das edificacións máis simbólicas e relevantes da cidade. Obra do arquitecto portugués Antonio Souto, é o santuario da patroa de Pontevedra.
De planta case redonda en forma de concha de vieira, o seu estilo é unha mestura de barroco tardío con neoclasicismo. No interior do templo chama a atención o gran retablo deseñado por Melchor de Prado a principios do S.XIX.
O templo incorpora formas barrocas, fundidas co rococó e o neoclasicismo, e presenta a súa maior peculiaridade na planta en forma de concha de vieira (símbolo dos peregrinos), dentro da cal inscríbese unha cruz. O retablo maior, de corte neoclásico, realizouse en 1789 seguindo o estilo de Melchor de Prado. Destaca a pila de auga bendita, configurada cunha concha de molusco traída do Pacífico por Méndez Núñez. A fermosa fachada principal, concibida baixo a dirección de Antón Souto, ten a súa antesala nun atrio con escaleira, ao redor do cal disponse unha balaustrada con pináculos. A pé das escaleiras sitúase unha fonte. Tamén é destacable a imaxe da Virxe Peregrina (s. XIX) que acolle a portada no alto.
